Enkele impressies
woensdag 24 oktober 2012
vrijdag 5 oktober 2012
donderdag 4 oktober 2012
Abonneren op:
Posts (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Atelier Viermorgenweg t.o. huisnr. 3 in Bennekom (De Kraats), tel. 06 47047649
atelier voor 2009
atelier 2009
Beeldentuin in spé Viermorgenweg
Over beeldhouwen
Gedicht bij Bevrijding door Anja de Sonnaville
DE MAKER
Een man loopt rond een opgerichte steen
en tekent met wat houtskool de contouren
van dat wat nog verborgen is. Alleen
hijzelf kan wat hij er in ziet volvoeren.
Met hamer en met beitel schept hij ruimte,
maakt in beginsel een figuur.
Hij werkt gestaag, hij vordert uur na uur
en houwt zijn zinnen in graniet.
Het gaat niet om de brokken die hij maakt,
maar om wat tegelijkertijd geschiedt.
De bikkelharde steen wordt zacht en rond
van vorm. Het ronde wordt een vrouw,
een nieuwe schepping, niet een van de vele.
Zo krachtig, levensecht, dat hij haar
bij het polijsten bijna zou gaan strelen.
Ik heb haar af gezien.
Wat mij bevreemdde was, dat hij achter haar rug
haar armen liet gebonden aan de steen:
Zo kwetsbaar heb je haar gemaakt! Is dat niet gemeen?
De man zag mij een tijdlang aan met milde spot.
Tot ik het eindelijk zag: Oh… JA! Welzeker
ontworstelt zij zich aan haar lot!
Een man loopt rond een opgerichte steen
en tekent met wat houtskool de contouren
van dat wat nog verborgen is. Alleen
hijzelf kan wat hij er in ziet volvoeren.
Met hamer en met beitel schept hij ruimte,
maakt in beginsel een figuur.
Hij werkt gestaag, hij vordert uur na uur
en houwt zijn zinnen in graniet.
Het gaat niet om de brokken die hij maakt,
maar om wat tegelijkertijd geschiedt.
De bikkelharde steen wordt zacht en rond
van vorm. Het ronde wordt een vrouw,
een nieuwe schepping, niet een van de vele.
Zo krachtig, levensecht, dat hij haar
bij het polijsten bijna zou gaan strelen.
Ik heb haar af gezien.
Wat mij bevreemdde was, dat hij achter haar rug
haar armen liet gebonden aan de steen:
Zo kwetsbaar heb je haar gemaakt! Is dat niet gemeen?
De man zag mij een tijdlang aan met milde spot.
Tot ik het eindelijk zag: Oh… JA! Welzeker
ontworstelt zij zich aan haar lot!